Sometimes I hate my life...

Na lange tijd heb ik mijn weg terug gevonden naar mijn blog.

Het werd stillaan tijd dat ik terug ergens mijn gevoelens weg schreef, bij deze =).

Soms heb ook ik mijn moeilijke momenten, zoals ik het nu aanvoel.

Aangezien ik op andere momenten mij ongelooflijk goed voel, zijn die vreselijke momenten best irritant, en voel ik me op die dagen depri, alleen en een ongelooflijke bitch tegen anderen, zo ook tegen mensen die ik graag heb, ook al bedoel ik dit nooit zo.

Uiteraard zijn er ook mensen waar ik helemaal niet bitchy ben op die momenten, gelukkig maar, het zou het alleen maar erger maken, met niemand praten is niet echt gezond.

Dat ik op deze moment in zo'n moeilijk moment zit, haat ik gewoon.

Ik vergeet vele dingen, doe echt niets van schoolwerk, en verknoei vriendschapsbanden die ik eigenlijk niet wil verknoeien.

Soms zijn de dingen die ik vergeet van enorm groot belang, net zoals het niet doen van schoolwerk dom is, omdat ik zo -weeral- men jaar verspeel.

Nu ja, dit hoort uiteraard bij men leven, alleen hoop ik dat ik er later vele minder last van heb, en zo ook eens een aantal dingen achter elkaar perfect kan doen.

Ooit zal het zo ver zijn...

Nu, moesten er mensen zijn die dit lezen die ik heb gekwetst, hopelijk begrijpen ze dan dat ik er meestal niets aan kan doen, het gebeurt gewoon, en dit terwijl ik het niet wil en alles probeer om het tegenhouden, wat uiteraard faalt, mezelf kennende.

Gegroet!