Where is my sleep?

Slaap is echt iets raar.

De ene moment lig je een hele nacht wakker, de andere nacht val je direct in slaap.

Mijn slaapritme is echt in de war, en het wordt erger naarmate ik zoveel pieker over alles.

Vanacht weer van het zelfde, om 24h kruip ik in mijn bed, een uur later ben ik nog steeds wakker, om dan rond half 2 toch bijna te kunnen slapen.

Ondertussen lig je daar dan te piekeren eh.

Hoe ga ik dit doen, hoe ga ik dat doen...

Om zot van te worden.

Eén van de dingen waar ik zo hard over pieker, is men school.

Ik weet echt niet wat het is, maar heb nooit zin om iets te doen voor school, ook al zorg ik daarmee dat ik mijn jaar verspeel, wat ik totaal niet wil, één keer men jaar verspelen was meer dan genoeg.

Nu jah, ik ga een poging doen toch nog goed voor school te werken, hopelijk lukt me dit.

Voor de rest heb je ook nog dat ander piekerding eh.

De liefde, het is me wat.

Volgens mij ga ik echt een tijdje geen relatie starten.
Ik weet nog steeds niet wat ik wil, weet nooit echt op wie ik eigenlijk verliefd ben, waardoor ik telkens weer mensen kwets, wat echt niet mijn bedoeling is.

Nu jah, ik zie wel wat ik doe.

Ik ga gewoon mensen leren kennen, vrienden bijmaken, en zien hoe ik me na een tijd voel.

Nu jah, heb geen idee waarover ik nog kan zeveren (als er al mensen zijn die mijn zever effectief lezen).

Zit nu op school, bel gaat sebiet, maar misschien post ik straks nog een gedichtje ofzo.

Gegroet, nog een leuke dag!

Sometimes I hate my life...

Na lange tijd heb ik mijn weg terug gevonden naar mijn blog.

Het werd stillaan tijd dat ik terug ergens mijn gevoelens weg schreef, bij deze =).

Soms heb ook ik mijn moeilijke momenten, zoals ik het nu aanvoel.

Aangezien ik op andere momenten mij ongelooflijk goed voel, zijn die vreselijke momenten best irritant, en voel ik me op die dagen depri, alleen en een ongelooflijke bitch tegen anderen, zo ook tegen mensen die ik graag heb, ook al bedoel ik dit nooit zo.

Uiteraard zijn er ook mensen waar ik helemaal niet bitchy ben op die momenten, gelukkig maar, het zou het alleen maar erger maken, met niemand praten is niet echt gezond.

Dat ik op deze moment in zo'n moeilijk moment zit, haat ik gewoon.

Ik vergeet vele dingen, doe echt niets van schoolwerk, en verknoei vriendschapsbanden die ik eigenlijk niet wil verknoeien.

Soms zijn de dingen die ik vergeet van enorm groot belang, net zoals het niet doen van schoolwerk dom is, omdat ik zo -weeral- men jaar verspeel.

Nu ja, dit hoort uiteraard bij men leven, alleen hoop ik dat ik er later vele minder last van heb, en zo ook eens een aantal dingen achter elkaar perfect kan doen.

Ooit zal het zo ver zijn...

Nu, moesten er mensen zijn die dit lezen die ik heb gekwetst, hopelijk begrijpen ze dan dat ik er meestal niets aan kan doen, het gebeurt gewoon, en dit terwijl ik het niet wil en alles probeer om het tegenhouden, wat uiteraard faalt, mezelf kennende.

Gegroet!